Oekraïne: oorlog op verzoek van Monsanto? – deel 2

Gisteren, in deel 1 van dit artikel, hadden we het over de huidige stand van zaken in de Oekraïense burgeroorlog en vooral in de propagandaoorlog die wereldwijd daaromtrent gevoerd wordt. Een propagandaoorlog waaraan zogenaamd “onafhankelijke” media in het “vrije” Westen graag meewerken, in die mate zelfs dat ze er alles aan doen om het niét te hebben over de feiten die aan de basis liggen van wat sinds november vorig jaar in en rond Oekraïne is gebeurd. Laat ons dus even terugkeren naar 21 november 2013.

Op die dag beginnen betogers op het Onafhankelijkheidsplein in Kiev hun “Revolutie van de Waardigheid”, ook genoemd naar hun streven om Oekraïne te integreren in de Europese Unie: “Euromaidan”. We twijfelen er geen ogenblik aan dat het overgrote deel van die betogers daar stonden vanuit idealistische overwegingen en dat een groot deel van de nadien volgende gevechten geleverd zijn door diezelfde en andere idealisten. Alleen … wisten ze wat ze deden ? En werden ze niet, zoals zo vaak gebeurt bij “spontane” volksopstanden, misbruikt door verre van idealistische machthebbers ? Daarover willen we het vandaag hebben.

Rechtstreekse aanleiding voor de protesten was namelijk het niet-ondertekenen van een associatieovereenkomst tussen zijn land en de Europese Unie door toen nog zetelend president Janoekovytsj. Betogers eisten meer Europese integratie, het aftreden van de president en vervroegde verkiezingen, terwijl Janoekovytsj, daarin gesteund door zo’n vijftig procent van de bevolking (volgens allerlei opiniepeilingen), koos voor verdere samenwerking met Rusland. De essentie van de keuze lag namelijk hierin: ofwel een associatieovereenkomst met de Europese Unie in ruil voor een lening van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) van 13 miljard euro ofwel een hulppakket van Rusland ter waarde van 11,5 miljard euro plus een korting op gas uit Rusland. De reden waarom Oekraïne op die “welwillendheid” van de Europese Unie en de VS enerzijds en Rusland anderzijds kon rekenen ? Het verleggen van de grenzen van de invloedszones. De VS zijn daar al jaren mee bezig, onder andere via hun tussenkomst in Georgië, Rusland – dat nog niet vergeten is hoe groot het was toen de Sovjet-Unie nog bestond en de vernederingen intussen méér dan beu is sinds de maffiose en voor het Westen kruipende Jeltsin werd ingeruild voor Poetin – heeft geen zin meer om dat nog aan te zien. Wat begon met een financieel opbod ontaardde dus in een burgeroorlog. Agressor bij dat financieel opbod was de coalitie Europese Unie-VS, Oekraïne zat namelijk tot op dat moment stevig binnen de invloedszone van Rusland.

Maar waarom moet Oekraïne per se uit de invloedszone van Rusland gehaald worden ? Uit de bedragen die geboden werden om het te “redden” blijkt immers duidelijk dat het niet meteen het meest welvarende land is in de regio en dat er dus qua inkomsten – toch nog steeds dé belangrijkste motivatie voor het internationale spel – niet veel uit te halen valt. Of toch ?

Wel, dáár komt Monsanto binnen. Het is immers welbekend dat het Internationaal Monetair Fonds géén wilde weldoener is en landen alleen “redt” als die investering geacht wordt veel geld op te brengen. Dat loopt af en toe fout, maar als grote industriële jongens als Monsanto hun overredingskracht aanwenden, wil het IMF altijd wel een poging doen. En Monsanto had wel degelijk voldoende redenen om het IMF te overtuigen: de toekomst van genetisch gemodificeerde organismen (ggo’s) op het Euraziatische continent.

Met die toekomst zit het namelijk niet echt snor. Niet alleen bij milieubewegingen in West-Europa – bewegingen die óók lobbyen bij het Europese Parlement -, maar ook in een aantal landen bestaat bijzonder weinig enthousiasme voor ggo-gewassen. Zo hebben Bulgarije, Duitsland, Griekenland, Hongarije, italië, Luxemburg, Oostenrijk, Polen en Frankrijk al maatregelen genomen tegen het telen van de Monsanto-maïssoort MON 810 en de BASF-aardappelsoort Amflora. Zeer tegen de zin van niet alleen Monsanto, BASF,DuPont en soortgelijke concerns, maar ook van de Europese Commissie (de niet-verkozen Europese regering, zeg maar). Wetende dat ook Rusland meer en meer de anti-ggo-toer opgaat (het land beloofde vorig jaar nog de teelt van ggo’s toe te laten als deel van het akkoord dat Rusland sloot om opgenomen te worden in de Wereldhandelsorganisatie, maar heeft die beslissing intussen op de lange baan geschoven), waarbij eerste minister Dimitri Medvedev nog in april van dit jaar zei dat “als de Amerikanen graag zo’n producten eten, ze dat maar moeten doen, maar dat de Russen dat niet nodig hebben: we hebben genoeg ruimte en mogelijkheden om organisch voedsel te produceren”, is de ggo-industrie dus op zoek naar een mogelijkheid om in te breken op het continent. Een mogelijkheid die zich voor kon doen in, inderdaad, Oekraïne.

Oekraïne, dat lang heeft bekend gestaan als “de graanschuur van Europa”, is ideaal voor het kweken van graan en maïs, maar de vroegere Oekraïense wetgever verbood het gebruik van ggo’s in de landbouw. Misschien kon daar, in ruil voor 13 miljard euro aan “hulp”, wel verandering in gebracht worden ? Dat is dan ook wat geprobeerd werd in artikel 404 – fijn verborgen tussen de honderden andere, soms véél minder belangrijke artikels – van de aan Janoekovytsj voorgelegde associatieovereenkomst: beide partijen verplichten er zich toe samen te werken aan het uitbreiden van biotechnologieën. Lees: Oekraïne moest zijn grenzen openstellen voor genetisch gemanipuleerde gewassen en ggo’s.

Monsanto, kennelijk op voorhand al zeker van zijn zaak, kondigde zelfs al in mei 2013 aan dat het 106 miljoen euro zou investeren in een maïszaadfabriek in Oekraïne. Uiteraard, zo zei woordvoerder Vitally Fechuk, “alleen voor conventionele zaden”. Tegen 5 november 2013 was dat echter veranderd. Toen kondigde Volodymr Klymenko, woordvoerder van de Oekraïense Graanassociatie op een persconferentie aan dat zijn vereniging, samen met nog vijf andere grote landbouwverenigingen, gevraagd had de wet op de bioveiligheid te veranderen en het “creëren, testen, transporteren en gebruiken van ggo’s toe te laten”. “Toevallig” viel die eis samen met de voorwaarden van de associatieovereenkomst met de Europese Unie/het IMF.

Begin december vorig jaar, na de aanvang van de “spontane” volksopstand, lanceerde Monsanto Oekraïne ook zijn programma voor de “sociale ontwikkeling” van het land, genoemd “Graanschuur van de toekomst” (“Grain Basket of the Future”) met de belofte dat de plattelandsbevolking “zou beginnen voelen dat ze zelf haar situatie kan verbeteren in plaats van te wachten op de hulp van anderen”.

Een paar dagen later, op 13 december, liet Monsanto, bij monde van Jesus Madrazo, op de US-Oekraïne-conferentie in Washington weten dat het bedrijf “het belang ziet van het creëren van een gunstige omgeving [in Oekraïne] die innovatie en de voortdurende ontwikkeling van de landbouw bevordert”. Een gunstige omgeving die klaarblijkelijk zou kunnen gecreëerd worden door het openstellen van het land voor ggo’s, maar ook door het opheffen van het verbod op de verkoop van landbouwgrond aan de private sector. Of zoals Morgan Williams, baas van de US-Ukraine Business Council, vertelde aan International Business Times in maart: “Het belangrijkste punt zou draaien rond het uit de zakenwereld verwijderen van de overheid”. Iets waar de agrobedrijven die in het uitvoerend comitee van diezelfde Business Council zitten – onder andere Monsanto, John Deere, Du Pont en Cargill – het ongetwijfeld volledig mee eens zijn.

Net zoals het Ukrainian Crisis Media Center wellicht. Dát werd opgericht op 2 maart 2014 – daags na de afscheuring van Donetsk en dezelfde dag als de afscheuring van Loehansk - met als hoofdkwartier Hotel Ukraina in Kiev. Kernboodschap van het persagentschap is dat de interimregering van Oekraïne legitiem verkozen is door het parlement inclusief de partij van de afgezette Janoekovytsj en dat het land het slachtoffer is van militaire agressie door buurland Rusland. Belangrijker is dat het “onafhankelijke” persagentschap gefinancierd wordt door onder andere George Soros, de Oekraïense interimregering en Weber Shandwick, een van de grootste publiciteitsfirma’s ter wereld, die onder andere de campagne voor Obama’s “Affordable Care Act” verzorgde. Het persagentschap werd op 15 april van dit jaar nog verkocht als “een vrijwillige operatie” door Olga Radchenko van PBN Hill + Knowlton Strategies, een bedrijf waarvan de baas, Myron Wasvlyk, toevallig ook bestuurslid is van de US-Ukraine Business Council en de beheerder voor Oekraïne, Oksana Monastyrska, ook het werk van de firma leidt voor … Monsanto.

Zouden we, ter afsluiting van dit artikel, durven zeggen dat Monsanto verzocht heeft om de oorlog in Oekraïne ? Neen. Maar alleen al het feit dat Oekraïne met een nieuwe “westersgezinde” regering open zou gesteld worden voor ggo’s en dat de tot nog toe in handen van de regering zijnde landbouwgronden zouden kunnen gekocht worden door privé-firma’s zoals Monsanto, terwijl het voor de landen van de Europese Unie ook een stuk moeilijker zou worden om, bijvoorbeeld, een importverbod op genetisch gemanipuleerde gewassen in te voeren als die gewassen gekweekt werden binnen een land dat (minstens) geassocieerd is met die Europese Unie, maakt duidelijk dat Monsanto en consoorten er alle belang bij hebben Oekraïne los te weken uit de Russische invloedszone, desnoods manu militari.

O ja, voor we het vergeten: lees de gratis prequel van De Maier-Files hier.