Others on The Maier-Files

There’s no accounting for tastes, some say. We absolutely agree on that and so don’t expect everybody will think of The Maier-Files as beautiful or interesting just because we do think it is, but nevertheless we’re always happy when readers let us know that we’re doing well.

In that respect the publication of the prequel on the Stripster website has been a boost for us since weeks, exactly like the publication since this weekend in Knocky Magazine. Both are in Dutch, both are available for free on the internet (English invites of course are more than welcome).

But the accompanying comments – in case of Stripelmagazine forming a long interview (read it in English here) – are nice too.

We spare you the technical comments. Pat has his own style, a style which – and we’re proud of that – corresponds seamlessly to the story we’re telling, but of course also a style which is still in development. Exactly like the story is in continuous development by the way (we’re actually amazed about the roads our characters lead us on). You can love the story and appreciate the style or not, to enrapture everyone is just not possible and we work in the way we like it.

But we would like to share some of the newest comments:

-          “What you’re making is beautiful and I can only applaud your ambition with such a big project.” (Dirk at Stripster)

-          “Promising newcomer(s): super realistic style, but well done, almost photographic.” (Rob B.)

-          “We at Knocky Magazine applaud for such initiatives. The world of comics needs a boost and maybe this comic, following in the footsteps of an international and successful series like ‘The walking dead’, can make that happen. A comic made here ! And now the prequel in Knocky !” (Knocky Magazine)

-          “My compliments by the way! It’s looking good!” (Bidde S.)

-          “Your comic looks great.” (Martin v.d.S.)

Have an opinion of your own ? Let us hear it ! You can always reach us via otto @ maier-files . com. Go for it !

Anderen over De Maier-Files

Over smaken en kleuren valt niet te twisten, wordt wel eens gezegd. We zijn het daar uiteraard mee eens en verwachten dus niet dat iedereen De Maier-Files mooi en interessant zal vinden louter omwille van het feit dat wij dat wél doen, maar we zijn toch altijd blij als lezers laten blijken dat we goed bezig zijn.

Op dat vlak is de al een paar weken lopende publicatie van onze prequel op de website van Stripster telkens weer een opsteker, net zoals de dit weekeinde begonnen publicatie in Knocky Magazine.

Maar ook de bijgaande commentaren – in het geval van Stripelmagazine zelfs in de vorm van een uitgebreid interview - zijn voor ons leuk.

We besparen u de tekentechnische commentaren. Pat heeft een eigen stijl, een stijl die – en daar zijn we trots op – perfect aansluit bij het verhaal dat we brengen, maar uiteraard ook een stijl die nog in ontwikkeling is. Net zoals het verhaal in voortdurende ontwikkeling is (we staan er zelf van te kijken waar we door onze personages heen gevoerd worden). Je kan van het verhaal houden en de tekenstijl waarderen of niet, iederéén plezieren is sowieso geen optie en we werken op de manier waarop wij dat graag doen.

Maar we geven u graag een aantal van de nieuwste reacties mee:

-          “Het is knap wat jullie maken en jullie ambitie met zulk groots project is alleen maar toe te juichen.” (Dirk bij Stripster)

-          “Veelbelovende nieuwkomer(s): een super realistische tekenstijl, maar wel knap gedaan, bijna fotografisch.” (Rob B.)

-          “Wij van Knocky Magazine juichen dit soort initiatieven toe. De stripwereld heeft een boost nodig en wellicht kan deze strip, in de voetsporen tredend van het internationaal en succesvolle stripreeks ‘The walking dead’, hiervoor zorgen. Van eigen bodem! En nu in Knocky de prequel!” (Knocky Magazine)

-          “Mijn complimenten overigens! Het ziet er goed uit!” (Bidde S.)

-          “Jullie strip ziet er geweldig uit.” (Martin v.d.S.)

Ook een mening ? Laat ze ons horen ! We zijn steeds bereikbaar via otto @ maier-files . com. Doen !

Blake & Mortimer and the Jenseitsflugmaschine

This morning for some reason – this strange memory of ours, isn’t it ? – we returned a number of years back in time. Not literally, we’re not that good, but in a manner of speaking: we namely saw pictures of a Blake and Mortimer-book. That book in which Mortimer travels through time … What was it again … Oh yeah, The time trap.

You remember that book ? Blake barely plays a part in it, but Mortimer is nicely tricked in professor Miloch’s play. Miloch, the brain behind the meteor shower in S.O.S. Meteors: Mortimer in Paris, has a nice little inheritance for Mortimer: a “time machine”. Sadly a sabotaged one, which almost kills Mortimer, but it is working.

Hmm, okay, not really original in the world of comics, of course, and that wasn’t the case either in 162 when the book was published. But we were thinking of exactly this “time machine” when, this morning, we read a piece about the so called Jenseitsflugmaschine (no good translation for this German word, but some call it “Interdimensional machine”)?

Only one picture of this Jenseitsflugmaschine (above) is known and that machine doesn’t look a lot like the one Miloch made (here), but apparently they both do exactly the same: make it possible for the pilot to travel through time …

December 1919: Karl Haushofer, head of the Thule Gesellschaft (Thule Society), has invited a handful of highly esteemed occultists to a cabin in the Alps near Berchtesgaden and introduces them to two beautiful women. One seems rather shy, is only 18 years old and is called Sigrun. The other one goes by the name of Maria Orsitsch and has, according to Haushofer, received a message from an extraterrestrial civilization. Both are, what is called, mediums.

Orsitsch has – using a technique called automatic writing - written the received message in two languages, being, again according to Haushofer, a secret Templar code and Sumerian. Haushofer has translated the texts already: they appear to contain the necessary instructions to build an anti-gravity engine. Viktor Schauberger, back then already a controversial scientist, had looked at the instructions and confirmed they had potential.

We’ll not digress on explanations on the origin of the instructions – Aldebaran -, but we will dwell on the fact that Orsitch and/or Haushofer claimed also that the machine had the possibility to alter time.

Knowing that Aldebaran is 65 light years away from us and the Jenseitsflugmaschine according to the instructions had to be used to transport “worthy” people over there, that claim fits the bill. And realizing that the Thule Gesellschaft was far from happy with the world created by the Industrial Revolution and would have done anything to finish that, that claim is exactly what made the story interesting for the group.

Just imagine them being able to return to a time in which “the Gods still walked the Earth”. We don’t have a clue when that was, but to which time does Mortimer initially return with professor Miloch’s Jenseitsflugmaschine – called a diachronator in the book ? Exactly, to a time passed by 150.000.000 years ago. He doesn’t meet Gods there, but has a close encounter with a number of dinosaurs that walked the Earth back then. The men and women gathered that evening at Haushofer’s cabin sure would have been astonished …

However, flying saucers play a certain role in Book 1 of The Maier-Files, but there’s nog Jenseitsflugmaschine there. Neither is in the free prequel on our website by the way, but it is worth reading it.

Blake en Mortimer en de Jenseitsflugmaschine

Deze morgen keerden we – dat rare geheugen van ons, hè – om een of andere reden ettelijke jaren terug in de tijd. Niet letterlijk, zo goed zijn we niet, maar figuurlijk, uiteraard: we zagen namelijk beelden uit een Blake en Mortimer-album voor ons geestesoog verschijnen. Dat album waarin Mortimer door de tijd reist … Hoe heette het ook alweer … O ja, De valstrik.

Herinnert u zich dat album ? Blake speelt er nauwelijks in mee, maar Mortimer tuint wel mooi in het spelletje van professor Miloch. Miloch, die het brein was achter de meteorietenregen in S.O.S. Meteoren, laat Mortimer een fijne erfenis na: een “teletijdsmachine”. Een gesaboteerde helaas, waardoor Mortimer bijna het loodje legt, maar wél een werkende.

Hmm, okee, niet echt origineel in de stripwereld, natuurlijk, ook niet toen het album in 1962 verscheen. Maar wij dachten wel aan déze “teletijdsmachine” toen we, deze morgen dus, een stukje lazen over de zogenaamde Jenseitsflugmaschine.

Van die Jenseitsflugmaschine is maar één tekening bekend (die hierboven) en daarop lijkt de machine niet erg op die van Miloch (hier), maar ze lijken wel exact hetzelfde te doen: ervoor zorgen dat de bestuurder door de tijd kan reizen …

December 1919: Karl Haushofer, hoofd van het Thule Gesellschaft, nodigt een handvol destijds hooggewaardeerde occultisten uit in een blokhut in de Alpen nabij Berchtesgaden en stelt hen voor aan twee mooie vrouwen. De ene blijkt behoorlijk verlegen, is amper 18 jaar oud en wordt Sigrun genoemd. De andere heet Maria Orsitsch en heeft volgens Haushofer een bericht ontvangen van een buitenaardse beschaving. Beide zijn, wat dan heet, mediums.

Orsitsch heeft het bericht dat ze ontving opgeschreven in twee talen – via een techniek die automatisch schrijven wordt genoemd -, zijnde, volgens Haushofer, een geheime Tempelierscode en Sumerisch. Haushofer heeft de teksten al vertaald: ze blijken de nodige instructies te bevatten voor het bouwen van een anti-zwaartekrachttoestel. Viktor Schauberger, een ook toen al controversieel wetenschapper, had de instructies bekeken en bevestigd dat het potentieel had.

We laten de uitleg over waar de instructies precies vandaan kwamen – Aldebaran - voor wat ze is, maar staan wel even stil bij het gegeven dat er door Orsitsch en/of Haushofer ook werd beweerd dat de machine de mogelijkheid had de tijd te veranderen.

Wetend dat Aldebaran 65 lichtjaren van ons verwijderd is en de Jenseitsflugmaschine volgens de teksten moest dienen om “waardige” mensen daarheen te vervoeren, past die claim in ieder geval in het plaatje. En in het besef dat de Thule Gesellschaft verre van tevreden was met de wereld die geschapen was door de Industriële Revolutie en er alles aan zou gedaan hebben om daar een einde aan te maken, was die claim ook wat het verhaal interessant maakte voor de groep.

Stel je immers voor dat ze zouden kunnen terugkeren naar de tijd waarin “de Goden nog over de Aarde wandelden”. Geen idee wanneer dat geweest is, maar naar welke tijd keert Mortimer het eerst terug met de Jenseitsflugmaschine – in de strip “chronoscaaf” genoemd - van professor Miloch ? Juist, naar 150 miljoen jaar geleden. Hij ontmoet er dan wel geen Goden, maar wel een paar van de dinosauriërs die toen nog over de Aarde liepen. De mannen en vrouwen die die avond bijeen waren bij Haushofer zouden aardig opgekeken hebben …

Hoe dan ook, ja, vliegende schotels spelen een zekere rol in Boek 1 van De Maier-Files, maar een Jenseitsflugmaschine is er niet te bekennen. Geen van beide trouwens in de gratis prequel op onze website, maar die is wel meer dan de moeite van het lezen waard.

TR-3B and the Belgian UFO-wave

Strange how little things can remind us of things that happened a very long time ago. For example the two sentences Dorn read this morning in the book “Dark Star” by Henry Stevens (very interesting, by the way, though a little too technical):

“If this were the technology the Reagan Administration had received, it would account, temporally, for the appearance of flying triangles in Belgium only a couple years after ‘payment’ had taken place. Likewise, beyond Belgium this new shape seemed to be the predominant UFO shape from that time to the present.

We told you already that we’re not “believers” concerning UFOs and were in view of the time period (ending of the 1980s – beginning of the 1990s) and the triangular shape of the objects immediately thinking of the Lockheed Martin F-117 Nighthawk. That first stealth-bomber was produced from 1982 till 1992 and was gradually retired and stored to be, if need be, used again when the American Senate judges that necessary, from 2008 on (The first Northrop B-2 Spirit, another stealth plane that was more or less triangular, was only delivered at Whiteman AFB Missouri in 1993 and didn’t get operational before 1997.).

So Dorn dived into the internet sources, but suddenly also remembered what he had seen on an April night in 1990: an F-117 Nighthawk hovering silently above the plains around Diksmuide (West-Flanders, Belgium). And that … proved impossible.

Dorn remembered it this way: “I used to be a long distance walker, just like my father, and somewhere in April on a Friday night we started a 100 kilometer walk in the Koekelare (near Diksmuide) region. I don’t remember what was the exact hour, but at a certain moment we, my father and I, noticed, to the left of us, above the Diksmuide plains, a rather big triangular shape with yellow white lights in the corners and a red light in the middle of those. We were joking that it was a UFO since the thing was hovering and making absolutely no noise, but concluded it had to be a ‘stealth’ ) – we heard about those before -, even when it literally disappeared in a blink”.

For over 24 years Dorn didn’t think about the incident anymore. When however he started looking for the properties of the F-117, he discovered that hovering is none of them (the F-117 became unstable at low speeds), neither is disappearing from that state in just a second, left alone doing that without any noise (hovering nor flying). There’s more: googling for the words “F-117” and “Belgium” immediately resulted in … a story about a Belgian UFO-wave.

That UFO-wave started in November 1989 and ended in April 1990, the sighted UFOs commonly are called “black triangle”, but in circles of conspiracy theorists it’s named TR-3B. We know little about technology, so we won’t waste your time on explaining things we don’t understand ourselves, but “experts” claim that it’s part of an American secret project, a product of the so called Aurora-project.

We don’t know anything about that project either, but we do know that the sightings between November 1989 and April 1990 were more than standard. On November 29 already amongst the people who saw the UFOs were three police teams and everybody saw exactly the same: a large object, flying on low altitude, silent, triangular, with lights underneath. In the night of 30/31 March 1990 the UFOs were even seen on the radar and subsequently chased by two Belgian Air Force F-16s. The Glons Control Reporting Center around 23:00 received reports of a bizarre constellation of lights and asked the Waver gendarmerie (some kind of military police) to go out and confirm the reports. At 23:30 it actually did and Glons CRC got the UFOs on its radar. Air Traffic Control centre in Semmerzake (East-Flanders) confirmed the radar sighting, after which Glons CRC shortly before midnight ordered two F-16s to scramble from Beauvechain Air Base.

Over the next hour the two F-16s attempted nine interceptions of the targets and managed to obtain a radar lock on the targets on three occasions, but each time the UFOs changed positions so fast that the lock was broken. During the first radar lock the target accelerated from 240 km/h to over 1770 km/h while changing altitude from 2700 m to 1500 m, then up to 3350 m before descending to almost ground level, the first descent taking less than 2 seconds. Similar maneuvers were repeated during the next radar locks. The F-16 pilots were never able to make visual contact with the targets, there was never a sonic boom, and the sighted changes in speed would apparently have killed human pilots.

Back then nobody had a cell phone, left alone a smartphone and cameras fit for night recording were not wide spread either. The one picture taken in April 1990 proved to be a hoax. This was exactly what all the sightings were, said the professional sceptics later on: mass hysteria caused by what the media wrote, probably helicopters making “no sound” because the witnesses couldn’t hear it while there car engine was running or because of strong winds.

Well, Pat regrettably has never seen a UFO, but Dorn has. At his parents, where he lived back then, only one weekly, local paper arrived and that had never published anything about UFO sightings, he and his father were not in a car when they saw the UFO (they were walking) and that night on the plains there was almost no wind at all. That Dorn was no victim of mass hysteria is moreover proven by the fact that he realized only today that he saw a UFO then …

By the way: that was the only UFO Dorn ever saw. If you want to see more of them, you can do that in Book 1 of The Maier-Files. If you don’t want to wait for that, you can already read the free prequel. No UFOs in that, but it is an exiting story.

TR-3B en de Belgische UFO-golf

Raar hoe kleine dingetjes herinneringen aan héél lang geleden kunnen opwekken. Zo bijvoorbeeld die twee zinnetjes die Dorn deze morgen las in het boek “Dark Star” van Henry Stevens (zeer interessant trouwens, zij het iets te technisch):

“Als dit de technologie was die de regering Reagan ontving, zou die volstaan als, tijdelijke, verklaring voor het verschijnen van vliegende driehoeken boven België in de paar jaren nadat de “betaling” plaatsvond. Trouwens, na het verschijnen in België werd deze nieuwe vorm de predominante UFO-vorm tot en met vandaag”.

We zeiden al dat we geen “believers” zijn wat UFO’s betreft en dachten bij die periode (eind jaren 1980 – begin jaren 1990) en driehoekige vliegende voorwerpen dus meteen aan de F-117 Nighthawk van Lockheed (Martin). Die eerste stealth-bommenwerper werd immers geproduceerd vanaf 1982 tot 1992 en werden pas vanaf 2008 geleidelijk afgevoerd en opgeslagen om eventueel, als de Amerikaanse Senaat oordeelt dat zulks nodig is, weer ingezet te worden (Van de B-2 Spirit van Northrop, een ander stealth-vliegtuig dat min of meer driehoekig is, werd pas in 1993 het eerste exemplaar afgeleverd op Whiteman AFB in Missouri, en het werd pas operationeel in 1997.).

Dorn dook dus het internet in, maar herinnerde zich opeens ook wat hij gezien had op een nacht in april 1990: zo’n F-117 Nighthawk die volkomen geluidloos boven de polders in de buurt van Diksmuide (West-Vlaanderen) hing. En dat … bleek niet mogelijk.

Dorn herinnerde het zich zo: “Ik was destijds bezig met lange-afstandswandelen, net zoals mijn vader, en was ergens in april op een vrijdagavond begonnen aan een wandeltocht van 100 kilometer in de streek van Koekelare (nabij Diksmuide). Geen idee meer om welk uur het precies gebeurde, maar op een zeker moment kregen we beiden, mijn vader en ik, links van ons, boven de polders rond Diksmuide een vrij grote donkere driehoekige vorm in de gaten met geelwitte lichten in de hoeken en een rood licht centraal daartussen. We grapten nog dat het een UFO was omdat het ding stil hing en absoluut geen lawaai maakte, maar concludeerden dat het een ‘stealth’ moest zijn – want daar hadden we wel over gehoord -, ook toen dat ding in letterlijk één tel weer verdween”.

Gedurende meer dan 24 jaar had Dorn niet meer aan dat incident gedacht. Toen hij echter op ging zoeken wat de eigenschappen van de F-117 zijn, ontdekte hij dat ter plaatse blijven hangen er geen was (de F-117 werd al onstabiel bij lage snelheden), net zomin als vanuit zo’n toestand binnen een tel verdwijnen, laat staan dat volkomen geluidloos doen (zowel het zweven als het vliegen). Sterker nog: het intikken van de zoekwoorden “F-117” en “Belgium” gaf als onmiddellijk resultaat … een verhaal over een Belgische UFO-golf.

Die UFO-golf startte in november 1989 en eindigde in april 1990, de waargenomen UFO wordt doorgaans gewoon aangeduid als “zwarte driehoek”, maar in kringen van “conspiracy theorists” wordt hij TR-3B genoemd. We weten weinig van technologie, dus gaan we u niet vervelen met uitleg die we zelf niet verstaan, maar “experten” schrijven dat het om een geheim Amerikaans project zou gaan, een product van het zogenaamde Aurora-project.

Ook over dat laatste weten we niets, maar we kunnen wél zeggen dat de waarnemingen tussen november 1989 en april 1990 van méér dan standaard kaliber waren. Al op 29 november behoorden onder andere drie politieteams tot degenen die de UFO’s zagen en iedereen zag exact hetzelfde: een laag vliegend, groot object, geluidloos, driehoekig van vorm, met lichten eronder. In de nacht van 30 op 31 maart 1990 kwamen de UFO’s zelfs op de radar terecht en werden ze achterna gezeten door twee F-16’s van de Belgische luchtmacht. Het Control Reporting Center in Glons ontving rond 23.00 uur berichten over de bizarre constellatie van lichten en zond er de gendarmerie van Waver op uit om de melding te bevestigen. Rond 23.30 uur deed die gendarmerie dat inderdaad en kreeg Glons CRC de UFO’s op de radar. Het Air Traffic Control Centre in Semmerzake (Oost-Vlaanderen) bevestigde de radarwaarneming, waarna Glons CRC kort voor middernacht twee F-16’s liet opstijgen vanuit Beauvechain. Die F-16’s probeerden in het volgende uur tot negen keer toe de UFO’s te onderscheppen en slaagden er drie keer in een “radar lock” op de tuigen te krijgen, maar de UFO’s veranderden zó snel van positie dat die “lock” iedere keer verbroken was. Tijdens de eerste “lock” ging het doelwit van 240 km/uur naar 1770 km/uur en van 2700 naar 1500 meter hoogte en vervolgens naar 3350 meter en dan tot bijna grondniveau, waarbij die eerste daling minder dan twee seconden kostte. Dezelfde soort manoeuvres werden uitgevoerd bij de volgende “locks”. De F-16-piloten kregen op geen enkel moment visueel contact met de doelwitten, er was geen doorbreken van de geluidsmuur te horen en de waargenomen snelheidswisselingen zouden aan menselijke piloten naar verluidt het leven gekost hebben.

Het was een tijd waarin nog niemand met een gsm, laat staan een smartphone, rondliep, en foto-apparatuur die geschikt was voor nachtelijke opnames was ook al niet wijd verspreid. De ene foto die gemaakt werd in april 1990 bleek dan ook een “hoax”. Dat was ook het geval voor de waarnemingen lieten beroeps-sceptici later weten: massahysterie ten gevolge van wat de media schreven, waarschijnlijk helikopters die “geen geluid” leken te maken omdat de getuigen dat niet konden horen vanwege het motorgeluid van hun auto of sterke wind.

Wel, Pat heeft tot zijn spijt nooit een UFO gezien, maar Dorn dus wel. Destijds kwam er bij hem thuis slechts één wekelijkse, lokale krant in de bus waarin nog nooit wat verschenen was over eerdere UFO-waarnemingen, hij en zijn vader zaten niét in een auto toen ze de UFO zagen (ze waren op wandel) en het was een zo goed als windstille avond in de polders. Dat Dorn destijds niet het slachtoffer was van massahysterie wordt overigens bewezen door het feit dat hij zich pas vandaag realiseerde dat hij toen een UFO heeft gezien …

Tussen haakjes: dat was ook de enige UFO die Dorn ooit zag. Wie er méér wil zien, kan dat in Boek 1 van De Maier-Files. Wie daarop niet wil wachten, kan alvast de gratis prequel lezen. Geen UFO’s daarin, maar wel een spannend verhaal.

Are the Rockefellers REALLY going philantropic ?

Whoever knows anything about the Rockefeller family history will without any doubt, and without having to think about it, answer the question above with a “no”. There namely is a difference between naïve and crazy: the Rockefellers are neither, and we surely ain’t crazy. But let us explain what we’re talking about.

The Rockefeller family, more specifically the Rockefeller Brothers Fund, announced yesterday that it turns its back to the oil sector and chooses for “renewable” energy. A bombshell at the eve of the climate conference in New York, knowing that the family has made its fortune thanks to the oil industry, and news that will certainly affect the financial world.

But what will happen concretely ? Well, the Rockefeller Brothers Fund announced that it would pull back 50 billion dollars of investments in the oil industry and invest the same amount in so called “renewable” energy, thus joining the Global Divest-Invest initiative which arose a few years back at American universities.

Undoubtedly good news for the environmentalists, but it doesn’t answer the question whether the Rockefellers really do this for philanthropic reasons. Honestly: the fact that American pension funds, religious groups and big universities have doubled their pledges in Global Divest-Invest since the start of this year proves that either there’s big money there or the stakeholders, members and sponsors of the pension funds, religious groups and big university see no problem in throwing their money away. We put our money on the first possibility.

We dare adding that the Rockefeller statements on their conversion to “renewable” energy sound rather ambiguous: “We are quite convinced that if he [John D. Rockefeller, father of the Rockefeller empire] were alive today, as an astute businessman looking out to the future, he would be moving out of fossil fuels and investing in clean, renewable energy”. We learn from that, in apparent contradiction to the media, especially that the Rockefellers see their decision as one that would be made by an astute businessman. And an astute businessman just goes where the money is.

“Where the money is”, that is these days, or at least in the very near future, no longer in the oil industry, but in the sector of “renewable” energy. To us that’s the reason why the Rockefellers turned “philanthropic” now and not, for example, twenty years ago when the pollution by the oil industry was already more than accurately proven and everybody had come to the conclusion that the oil reserves were not endless. As Ellen Dorsey wrote in The Huffington Post in January divesting from fossil fuels need not adversely affect portfolio risk or performance. Analyses made by, amongst others, Impax, Aperio Group, and Boston Common Asset Management, show not only there’s essentially zero risk in being out of the top 200 fossil fuel companies, but also that to the contrary staying in fossil fuels may present the greater risk, given the existence of the Carbon Bubble and the valuation of fossil energy stock based on stranded fuel reserves.

That the Rockefellers are aware of this problem, is by the way also proven by the fact that the Rockefeller Brothers Fund was one of the sponsors of research on … the Carbon Bubble. So we think that the Rockefellers just go where the money is and that more giants from the oil industry will take the same decision soon. Just like some of the characters in the free prequel to The Maier-Files would ...

Worden de Rockefellers ECHT filantropisch ?

Wie ook maar een beetje op de hoogte is van de geschiedenis van de Rockefeller-familie zal de vraag in de titel ongetwijfeld, en zonder er verder over na te denken, met “nee” beantwoorden. Er is namelijk nog steeds een verschil tussen naïef en gek: de Rockefellers zijn geen van beide, wij zijn in ieder geval niet gek. Toch even duiden waarover we het hebben.

De familie Rockefeller, meer bepaald het Rockefeller Brothers Fund, liet gisteren weten dat ze de oliesector de rug toekeert en kiest voor “hernieuwbare” energie. Nieuws dat, wetend dat de familie steenrijk werd dankzij de olie-industrie, aan de vooravond van de klimaattop in New York insloeg als een bom en ongetwijfeld ook op de financiële wereld effect zal hebben.

Wat gebeurt er concreet ? Wel, het Rockefeller Brothers Fund zou meer dan 50 miljard dollar aan investeringen terugtrekken uit de olie-industrie en datzelfde bedrag investeren in zogenaamd “hernieuwbare” energie en zich daarmee aansluiten bij het een paar jaar geleden op Amerikaanse universiteiten ontstane inititatief Global Divest-Invest.

Ongetwijfeld leuk voor de groene jongens, maar het gegeven op zich beantwoordt niet de vraag of de Rockefellers dit werkelijk doen vanuit filantropische overwegingen. Laat ons wel wezen: het feit dat Amerikaanse pensioenfondsen, religieuze groeperingen en grote universiteiten hun aandeel in Global Divest-Invest hebben verdubbeld sinds begin van dit jaar wijst er op dat daarmee ofwel veel geld te verdienen valt of dat de aandeelhouders, leden en sponsors van die pensioenfondsen, religieuze groeperingen en grote universiteiten er geen probleem mee hebben dat hun geld over de balk wordt gegooid. Wij gokken op dat eerste.

We zijn zo vrij daaraan toe te voegen dat de verklaringen van de Rockefellers over het waarom van hun bekering tot “hernieuwbare” energie nogal dubbelzinnig klinken: “We zijn er sterk van overtuigd dat als hij [John D. Rockefeller, de stamvader van het Rockefeller-imperium] vandaag nog zou leven, hij als een verstandig zakenman met een kijk op de toekomst, zou wegtrekken uit de fossiele brandstoffen en investeren in schone, hernieuwbare energie” (let op: in bijvoorbeeld Het Laatste Nieuws stond dat over “als een verstandig zakenman” niét vermeld). Wij onthouden daar, in klaarblijkelijke tegenstelling tot de media, vooral uit dat de Rockefellers hun beslissing zien als een beslissing die een verstandig zakenman zou nemen. En een verstandig zakenman, die gaat waar het geld zit.

“Waar het geld zit”, dat is tegenwoordig, of minstens zeer binnenkort, niet meer in de olie-industrie, maar in de sector van de “hernieuwbare” energie. Dat lijkt ons ook de reden waarom de Rockefellers nu en niét, pakweg twintig jaar geleden, toen de vervuiling door de olie-industrie ook al méér dan ruimschoots was aangetoond en iedereen toch al tot het besef gekomen was dat de olievoorraden sowieso niet eindeloos zijn, “filantropisch” geworden zijn. Zoals Ellen Dorsey in januari van dit jaar al schreef in de Huffington Post hoeft een desinvestering in fossiele brandstoffen geen negatief effect te hebben op het portfoliorisico en de winsten. Studies van onder andere Impax, Aperio Group en Boston Common Asset Management toonden namelijk niet alleen aan dat er geen enkel risico verbonden is aan terugtrekking uit de top 200 oliemaatschappijen, maar ook dat er zelfs een groter risico verbonden is aan het aanhouden van de investeringen daarin gezien het bestaan van de koolstof-zeepbel en de waardering van voorraden aan fossiele brandstoffen op basis van reserves die nooit meer zullen gebruikt worden.

Dat de Rockefellers zich van dat probleem bewust zijn, wordt onder andere bewezen dat het Rockefeller Brothers Fund een van de financiers was van een onderzoek naar … die koolstof-zeepbel. Wij denken dus dat de Rockefellers eieren voor hun geld kiezen en dat we binnenkort nog meer giganten uit de olie-industrie dezelfde beslissing zullen zien nemen. Precies zoals een aantal figuren uit de gratis prequel op De Maier-Files dat zouden doen ...

“Our publicity budget consists of blood, sweat and tears “

This weekend an interview - our first ! - with the authors of The Maier-Files was published on the website of Stripelmagazine. Since the interview is published in Dutch we translated it into English for our readers. Here it is:

Striking new initiative: The Maier-Files, first comic book of the debuting duo Pat & Dorn. They have a go at it without a publisher but with a complete website, provided with a webshop, a crowdfunding possibility and an option to read the prequel to the series for free. By the way, you can understand “debuting” literally.

Pat: “I come from the multimedia world and always worked there behind the screens. So I’m completely new to the world of comics.”

Dorn: “I met Pat for the first time some twenty years ago in a pub in Schaarbeek (Brussels). When I recently gained lots of spare time, he came along with a project on which he had been brooding for some years and got to the “active” phase in the first months of this year: The Maier-Files. Would you like cooperating on that ? Yes, indeed. That I have been collecting comic books for half my life and so have some reference material was a nice little extra.”

Pat: “I have been brooding on the project for a few years indeed, but the theme of the key story and the start of it – which you can read in the prequel – literally come from my childhood years. My grandfather was a great storyteller and we had lots of mysterious stuff in the attic. At least, that’s what I thought as a kid. And with each of those objects came a story. On some autumn day he dug up a box with a picture of a passing V1, a few one million Deutsche Mark notes, rationing coupons, his forced labor papers from Germany … Tangible pieces of history making his stories more lively and his world really graphic. In that way he created an early multimedia history, a history of which you became part yourself. And that is exactly what we want to do: a bigger, contentual, interactive whole. And an attic like that, a warehouse packed with mysterious objects, is also where our story starts.”

What’s the comic series about ?

Pat: “The best way to get an impression is actually to read the free prequel on the website. It provides an image of where we’re going, be it however that the first full book goes back to events seventy years before what happens in the prequel. I’d call it a magical-realistic story, a story of seemingly impossible friendships against a background of worldly schemes, secret societies and their agreements, conspiracies and hidden agendas in the past century.”

Dorn: “The story is very close to reality in many aspects and tries to bestow us a look behind the screens of known facts. ‘Trust no one’ is a good baseline for The Maier-Files, though the friendships Pat is talking about are what keeps our main characters going. They are put to the test, but we hope they’ll survive the intriguing.”

You’re approaching the project in a rather big manner, not only concerning the content but also the form, with your own website and a Dutch and English version.

Pat: “Well, ‘big’ is only a matter of perspective, isn’t it ? We actually couldn’t approach the project in a smaller way given the economic reality. We sincerely hope to get The Maier-Files launched without a settled published. The whole project depends on the two of us, our publicity budget is as good as non existant.”

Dorn: “Honestly spoken, it consists of blood, sweat and tears (laughing). But up till now it has been one of the most educational experiences of my life. Incredible what one learns when one does everything on his own.”

Pat: “And the choice for an edition in two languages is merely due to the fact that the English-speaking market is a lot bigger than the Dutch-speaking market. If we don’t just want to have fun with The Maier-Files, but keep on doing that for a while, we have to take that in account. We’re both working on this more than fulltime, so we can only hope the response on our first books will be enough to make it possible to go on.”

You’re self-publishing the comic. How are things going ?

Pat: “We have a printer, all technical issues are resolved and at this moment we’re reviewing the ‘draft’ of the first book. So, we want to and will publish Book 1 in October. And yes, we think there’s room on the comics market. We don’t intend to publish just another comic …”

Dorn: “Precisely. You have to tell a story which is worth reading, different from the others. And I think The Maier-Files is exactly that. It’s a fascinating story packed with colorful characters, exciting though little known history and discoveries … No, I’m sure there’s enough place on the market for a comic like this one.”

Pat: “Furthermore we want to do more than publish this comic series. You could compare the comic to the stories my grandfather told, but there’s also the objects in the box on the attic. We want to create a full experience for our readers. With the technical possibilities of today that can be done. We want to create a world of which the readers can be part too.”

Dorn: “Remember he said we were not actually approaching the project in a big manner ? (laughing) First of all we want to offer a good comic series, maybe immediately adding some possibilities for the readers who want to go deeper in our world, and then, when reactions turn out to be positive and with sales showing so, take the following steps. But that will be after we’ve published Book 1.”

Pat: “Exactly. Book 1, working title The Inauguration, will be decisive for the future of The Maier-Files.”

Your enthusiasm certainly is no problem, gentlemen. Good luck !

“Ons reclamebudget bestaat uit bloed, zweet en tranen”

Dit weekeinde verscheen een interview met de auteurs van De Maier-Files - ons eerste ! - in Stripelmagazine. Omdat we het uiteraard geheel met onszelf eens zijn, verwijzen we u graag naar dat interview :-) Veel leesgenot !

Visiting comic book scenery – The Maier-Files authors in Teutoburgerwald

At this moment we’re reviewing the first version of Book 1 of the series (the free prequel being Book 0): Pat is quite busy drawing and redrawing, Dorn is especially involved with the dialogues and necessary adjustments. A lot of time was and is invested in documenting ourselves on the historical facts (contrary to the prequel, which plays somewhere in the 2000s, Book 1 is set during WW II), but we do also need accurate scenery for the action.

So, when Rolf Dietrich is “invited” to a certain castle, we visit this castle, make some photographs, and try to reconstruct how it was in the past based on these pictures and additional documents. When Rolf’s men have a beer in an ancient pub, we try sitting down at their table and feel the atmosphere or what’s left of it. When a treasure is hidden in a certain place, we drive towards that place and try digging it up … (Just kidding, but we do document us on that place too. No, really, no treasure there.)

During our previous trip to the Teutoburgerwald, where we visited the Hermannsdenkmal, Paderborn, the Externsteine, and Wewelsburg, in order to do what we wrote about above, we were followed by our number one fan Arte Misia. She made some pictures of us … making pictures, looking at stuff, or just acting plain crazy. A little selection:

Walking in the Teutoburgerwald

 

Dorn making things easier

 

Flying saucers: they do exist !

 

Is it a bird ? Is it a plane ? It certainly are not the Externsteine !

 

Being totally zen in some sarcophage at the Externsteine …

 

Pat not seeing what we see: a nice little rune on a rock.

 

Pat demonstrating how aslant these Externsteine really are

 

Documenting ourselves on Rolf’s hotel (see free prequel)

 

Hmm, did you see those strange markings here ? Could it be a secret message ?

 

Just around the corner of Gudrun’s residence

 

Well … just some kind of hippie Hermann with a hard rock guy

 

Our backs moving towards Hermann’s back

 

Pat: “Aw, something came falling from the sky !” Dorn: “He threw it !”

 

Wewelsburg: a little village with a not so little castle and a rather interesting history

 

Walking around the “burg” acting weird …

 

Ottens hof, a pub visited by a number of characters in Book 1 and … by us. Chinese guy who owns it now is still serving a very nice German meal (and wok)

Op bezoek in het decor van een strip – Auteurs van De Maier-Files in Teutoburgerwald

Op dit moment zijn we bezig met het herzien van Boek 1 van de serie (de gratis prequel is Boek 0): Pat is druk met tekenen en hertekenen, Dorn is vooral aan de slag met de dialogen en noodzakelijke aanpassingen. Veel tijd werd en wordt geïnvesteerd in het verzamelen van documentatie over de historische feiten (in tegenstelling tot de prequel, die zich afspeelt ergens in de jaren 2000, is Boek 1 geplaatst tijdens WO II), maar we hebben ook accurate decors nodig voor de actie.

Als Rolf Dietrich dus wordt “uitgenodigd” op een bepaald kasteel, bezoeken we dat kasteel, maken een aantal foto’s, en proberen te reconstrueren hoe het was in het verleden op basis van die foto’s en bijkomende documenten. Als Rolfs manschappen een pint drinken in een oude herberg, dan proberen we aan hun tafel te gaan zitten en de atmosfeer, of wat daarvan over is, te proeven. Als een schat verborgen wordt op een zekere plaats, dan rijden we daarheen en delven die schat op … (Grapje, maar we documenteren ons ook over die plaats. Nee, echt, daar is geen schat.)

Tijdens ons vorige trip naar het Teutoburgerwald, waar we een bezoek brachten aan het Hermannsdenkmal, Paderborn, de Externsteine, en Wewelsburg, om daar te doen waarover we het hierboven hadden, werden we gevolgd door onze grootste fan Arte Misia. Zij maakte een paar foto’s van ons, terwijl wij … foto’s maakten, naar dingen keken, of ons gewoon als gekken gedroegen. Een kleine selectie:

Op stap in het Teutoburgerwald

Dorn maakt dingen makkelijker

 

Vliegende schotels: ze bestaan !

 

Is het een vogel ? Is het een vliegtuig ? Het zijn in ieder geval niét de Externsteine !

 

Totaal zen zijn in een of andere sarcofaag bij de Externsteine …

 

Pat die niet ziet wat wij zien: een leuke kleine rune op een rots.

 

Pat demonstreert hoe scheef die Externsteine eigenlijk wel zijn

 

Onszelf aan het documenteren over Rolfs hotel (zie gratis prequel)

 

Hmm, heb je die rare tekens gezien ? Misschien een verborgen boodschap ?

 

Net om de hoek van Gudruns residentie

 

Wel … gewoon een soort hippie Hermann en een hardrocker

 

Onze achterkanten begeven zich richting Hermanns achterkant

 

Pat: “Auw, er kwam iets uit de lucht vallen !” Dorn: “Hij gooide het !”

 

Wewelsburg: een klein dorpje met een niet zo klein kasteel en een nogal interessante geschiedenis

 

Raar doen bij de “burg” …

 

Ottens Hof, een herberg bezocht door een aantal karakters in Boek 1 en … door ons. De Chinees die er nu in zit serveert nog steeds een zeer lekkere Duitse maaltijd (en wok).

Obama (USA) – Assad (Syria) – From friends to foes and back

We probably don’t have to introduce Syria anymore. Since the start of the “civil war” over there almost everybody in the world knows the country at least by hearsay. But we do want to return for a second to the start of that “civil war”, somewhere in March 2011. At that time political islamists, Salafists and other radical Sunnis joined forces to throw over president Bashar al-Assad. Just another variation to the “Arabic Spring”-theme, with the small difference that the “free West” interfered very soon and openly allied with the “rebels”, though everybody could clearly see that these “rebels” were a motley crew and in general shared the ideology which was also popular amongst Taliban, al-Qaeda, and other “friends” of that “free West”.

Still, that “free West” got frightened when an important part of the “rebels” seemed to follow another agenda than throwing over the government of Assad. ISIS (ISIL), nowadays IS, namely was, as was the case with the Muslim Brotherhood in Egypt, mostly interested in setting up a religious dictatorship, not in installing a democracy. After Assad unequivocally won the Syrian presidential elections on June 3 of this year, ISIS started the serious work: settling its own Islamic state on the territory of especially Syria and Iraq. An idea which can’t have come as a surprise for those who, directly or indirectly, provided these “rebels” with money or weapons (in first instance the “free West”), since ISIS was already established in 2003 as a union of al-Qaeda linked organizations aiming “to protect Sunni Iraqis and to defend Islam”. It was only in 2011 that the organization expanded its field of activity to Syria and changed its name from “Islamic State in Iraq” to “Islamic State in Iraq and Syria” (or “Islamic State in Iraq and the Levant”).

That the “rebels” of ISIS (in June renamed to IS, Islamic State) only entered Iraq once they had become big in Syria is thus complete nonsense. ISIS arose in Iraq, more specifically in the Iraq occupied by the troops of the Stabilization Force Iraq under control of the United States. So when Obama or his State Secretary John Kerry now tell us that they will attack Syria to get IS with the excuse that “we are going to do what they [the Syrian government] haven’t done”, that is a blatant lie, unless they mean: attacking the (umpteenth) enemy which we have created and armed ourselves.

But there’s more: the US government really is looking for a “legitimate” reason to enter Syria (see this again) and Syria has put forward that that would mean a violation of international rule of law and the UN manifest (which prohibits a  violation of the territorial integrity of a UN member state without that country’s permission or without the permission of the UN Security Council, which won’t be obtained since Russia isn’t in agreement with it and Russia has veto power in that UN Security Council), but meanwhile Assad and Obama seem to be cooperating behind the screens.

Behind the screens, indeed, and via a third party (full article here). That third party would obtain intelligence information from the Americans on the movements of IS convoys, meetings, armories and so on and pass that information to the Syrian government, which can use it to attack IS in Syria. The third party remains unknown, but possible candidates are Iraqi intelligence services, Russian or German intermediates or a common headquarters put up in the Kurdish-Iraqi city Erbil. Other sources claim the information is indeed passed to the Syrian government by the Iraqi government and that there was a meeting yesterday between Faleh al-Fayad, the Iraqi national security adviser, and Assad.

That the legitimate governments in Iraq and Syria would be talking to each other would be no more than logic: with IS they clearly have a common enemy which is better handled concerted.

That the US government meanwhile denies talking to the Syrian government on whatever level is explained quite simply by on the one hand the fact that it’s psychologically difficult to claim that the one depicted as the enemy yesterday is now a friend and on the other hand the fact that the IS “rebels” probably are partly sponsored by Saudi Arabia and Qatar (that first country still an ally of the US, that second since 2003 – after moving out of Saudi Arabia – harboring a US military base).

That US troops could enter Syria without meeting real opposition from Syrian government forces is no more than logic – IS is at the Iraqi side of Syria, a side not controlled by the Syrian government – and would actually help the Syrian government in fighting the “rebels”. Those “rebels” would then be attacked from two sides, which would be a pleasant change for the government in Damascus.

Some claim that an invasion by US troops could be ment to capture Damascus between the “rebels” gathered near the Israeli border and the “rebels” and US troops coming from Iraq. We however deem that unlikely since the people coming up with that theory seem to think also that Israel would openly engage itself in the war and forget that the US government will not get international support for effectuating itself a regime change in Damascus.

And then of course there’s the Syrian government: it sees no objection in the possibility that its inland enemies would no longer be supported by the US (though for instance John McCain is still pleading for that), but it tries to make the unofficial cooperation between the US government and the Syrian government official in order not to get shot in the back afterward.

Interesting games being played in Syria … Almost as interesting as the games being played between the rival groups in the free prequel to The Maier-Files :-)

Obama (VSA) – Assad (Syrië) – Van vrienden naar vijanden en terug

We moeten Syrië wellicht niet meer voorstellen, sinds de “burgeroorlog” daar losbarstte kent zo ongeveer de hele wereld het land op zijn minst van horen zeggen. Maar we willen wel even terugkeren naar het begin van die “burgeroorlog”, ergens in maart 2011. Toen sloegen politieke islamisten, salafisten en andere radicale soennieten de handen in elkaar om president Bashar al-Assad ten val te brengen. Variatie nummer zoveel op wat de “Arabische Lente” werd genoemd, met dat verschil dat het “vrije Westen” zich al snel met de zaak ging bemoeien door openlijk partij te kiezen voor de “rebellen”, zelfs al was het voor iedereen duidelijk dat die “rebellen” een zootje ongeregeld waren en over het algemeen het soort ideologie beleden dat ook bijzonder populair was bij de Taliban, al-Qaida, en andere “vrienden” van dat “vrije Westen”.

En toch keek het “vrije Westen” verschrikt op toen een belangrijk deel van de “rebellen” een andere agenda bleek te volgen dan het omverwerpen van de regering van Assad. ISIS (ISIL), tegenwoordig IS, was namelijk, zoals ook het geval was met de Moslimbroederschap in Egypte, vooral geïnteresseerd in het vestigen van een religieuze dictatuur, niet in het installeren van een democratie. Nadat de Syrische presidentsverkiezingen op 3 juni van dit jaar Assad als overduidelijke winnaar opleverden, begon ISIS dan ook aan het serieuze werk: de vestiging van een eigen islamitische staat op het grondgebied van vooral Syrië en Irak. Een idee dat voor degenen die er, rechtstreeks of onrechtstreeks, voor zorgden dat de “rebellen” in kwestie aan geld en wapens kwamen (in eerste orde het “vrije Westen” dus) nauwelijks als een verrassing kan zijn gekomen gezien ISIS al werd opgericht in 2003 als koepel van een aantal aan al-Qaida verbonden organisaties met als doel “soennitische Irakezen te beschermen en de islam te verdedigen”. Pas in 2011 breidde de organisatie haar werkterrein uit naar Syrië en veranderde zijn naam van “Islamitische Staat in Irak” naar “Islamitische Staat in Irak en Syrië” (of “Islamitische Staat in Irak en de Levant”).

Dat de “rebellen” van ISIS (in juni hernoemd tot IS, Islamitische Staat) Irak pas binnenvielen een keer ze groot geworden waren in Syrië is dus volkomen onzin. ISIS ontstond in Irak, meer bepaald in het Irak dat bezet was door de troepen van de “Stabilization Force Iraq” onder leiding van de Verenigde Staten. Als de Amerikaanse president Obama of zijn staatssecretaris John Kerry nu dus vertellen dat ze misschien Syrië gaan binnenvallen om IS aan te pakken met als reden dat “wij gaan doen wat zij [de Syrische regering] niet hebben gedaan”, dan is dat een flagrante leugen, tenzij daarmee bedoeld wordt: de (zoveelste) vijand aanpakken die we zelf gecreëerd en vervolgens ook nog eens bewapend hebben.

Er is echter meer: de regering van de Verenigde Staten zoekt wel degelijk naar een “wettige” reden om Syrië binnen te vallen (zie weerom hier) en Syrië heeft al laten weten dat dat een schending zou betekenen van de internationale rechtsregels en het VN-handvest (dat stelt dat het grondgebied van een VN-lidstaat slechts mag geschonden worden met de toestemming van dat land of de toestemming van de VN-veiligheidsraad, die er niet zal komen aangezien Rusland het niet eens is met zo’n aanval en Rusland een vetorecht heeft in die VN-veiligheidsraad), maar achter de schermen schijnen Assad en Obama intussen samen te werken.

Achter de schermen, inderdaad, en via een derde partij (volledig artikel hier). Die zou van de Amerikanen informatie over de bewegingen van IS-konvooien, vergaderingen, wapenopslagplaatsen en dergelijke krijgen en deze vervolgens doorspelen naar de Syrische regering, die dan met die informatie aan het werk kan om IS aan te pakken in Syrië. Wie die derde partij is, is niet duidelijk, maar mogelijke kandidaten zijn Iraakse veiligheidsdiensten, Russische of Duitse onderhandelaars of een gemeenschappelijk hoofdkwartier opgezet in de Koerdisch-Iraakse stad Erbil. Volgens andere bronnen gaat de informatie inderdaad via de Iraakse regering naar de Syrische regering en zou er gisteren nog een ontmoeting geweest zijn tussen Faleh al-Fayad, de Iraakse nationale veiligheidsadviseur, en Assad.

Dat de legitieme regeringen van Irak en Syrië ter zake met elkaar zouden praten is ook niet meer dan logisch: ze hebben met IS duidelijk een gemeenschappelijke vijand die het beste gemeenschappelijk wordt aangepakt.

Dat de Amerikaanse regering intussen ontkent op wat voor niveau dan ook te spreken met de Syrische regering kan eenvoudig verklaard worden door enerzijds het feit dat het psychologisch nogal moeilijk is degene die gisteren als vijand werd afgeschilderd nu weer als vriend te verkopen en anderzijds het gegeven dat de “rebellen” van IS wellicht ten dele gesponsord worden vanuit Saoedi-Arabië en Qatar (dat eerste land behoort nog steeds tot de bondgenoten van de Verenigde Staten, in dat tweede is sinds 2003 - na de verhuis daarvan uit Saoedi-Arabië - een Amerikaanse militaire basis gevestigd).

Dat Amerikaanse troepen wel degelijk Syrië zouden kunnen binnenvallen zónder daarbij op effectieve tegenstand van de Syrische regeringstroepen te stuiten, is ten eerste niet meer dan logisch – IS zit aan de Iraakse kant van Syrië, een kant die de Syrische regering niet in handen heeft – en zou ten tweede de Syrische regering kunnen helpen in het bestrijden van de “rebellen”. Die “rebellen” zouden dan immers van twee kanten worden aangevallen, wat voor de regering in Damascus een aangename verandering zou zijn.

Sommigen claimen dat een inval van Amerikaanse troepen ook wel eens de bedoeling zou kunnen hebben Damascus in de tang te nemen tussen “rebellen” verzameld nabij de Israelische grens en “rebellen” en Amerikaanse troepen komend uit Irak. Dat lijkt ons echter bijzonder sterk gezien de bedenkers van die theorie er ook van uitgaan dat Israel zich openlijk zou engageren in die oorlog en vergeten dat de Amerikaanse regering géén internationale steun zal krijgen voor het zelf uitvoeren van een “regime change” in Damascus.

En dan is er natuurlijk nog de Syrische regering: die ziet uiteraard geen bezwaar in de mogelijkheid dat de binnenlandse vijanden voor de verandering niet meer gesteund zouden worden door de VS (iets waar bijvoorbeeld John McCain wel nog steeds voor pleit), maar probeert de niet-officiële samenwerking tussen de Amerikaanse regering en de Syrische regering ook officieel te maken om achteraf niet in de rug geschoten te worden.

Interessant spelletje wordt daar gespeeld in Syrië … Bijna zo interessant als de spelletjes die gespeeld worden tussen de rivaliserende partijen in de gratis prequel op De Maier-Files :-)

Rosetta’s first discovery on comet 67P: a flying saucer

Yesterday we told you that we’re not “believers” concerning “chemtrails”. Well, we’re not believers concerning flying saucers either. Especially when the personnel of these saucers exists of nothing but little green men who, after hundreds of abductions of earthlings, still don’t know enough about our kind and thus keep on putting anal and other probes in the guinea pigs they beam up for that cause.

But … of course there are unidentified flying (and other) objects, better known as UFOs. It seems to us that the thing that was accidentally photographed by spacecraft Rosetta while making a picture of comet 67P, or 67P Churyumov-Gerasimenko (named after the people who discovered the comet) belongs in that category.

Yeah … but UFOs are photographed almost every day, no ? Indeed, but rarely by a spacecraft. Okay, but maybe – which is actually not rare – it’s just some photo editing by amateurs of the UFO genre ? No, it isn’t, and that is what makes this picture interesting. This picture namely can be found on the website of the European Space Agency ESA and this organization, the European counterpart of NASA, also claims it: copyright ESA/Rosetta/NAVCAM, description “four image NAVCAM mosaic of Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko, using images taken on 10 September when Rosetta was 27.8 km from the comet”. Identification number of the picture: 322247.

You can look at the picture here. But it gets more interesting – though the anomaly is visible already – when we open up a bigger version and use our magnifying-glass by clicking right on the picture. The UFO is in the “upper” half of the comet, in the valley on the right side of the top. If you scroll the image in that direction, you can’t possibly miss it: a white circular object seemingly floating through that valley.

Okay, okay, but isn’t that Philae, the lander Rosetta brought in ? No, because Philae is not circular and it hasn’t been launched yet.

Hmm, but what is it then ? Honestly ? We don’t have a clue. We didn’t exactly buy it when movies and pictures started circulating about “unknown objects” above and buildings on the comet – the fact that the origin of those videos and pics remains unclear or at least “strange” is reason enough for that -, but that’s different with this picture. Not just because of the authenticity of the picture, but also because what’s on it is quite clear.

That the object doesn’t really belong in the landscape is explained by The Huffington Post by the fact that the rock next to it shows other characteristics despite both being in the same sunlight: “The rock”, according to The Huffington Post, “appears as a darker more rugged shape while the metallic disc appears to reflect the sunlight back into the camera lens of the Rosetta spacecraft”. But why the idea that it is flying ? Well, look at the picture again: the shadow of the object is not attached to the object, contrary of course to what is the case for all non flying objects. The upper side of the shadow is exactly the same shape as the upper side of the object, the lower side being mingled with the shadow of a rock it’s flying over. You can see that clearly in this video.

Enough for us anyway to call the object a UFO … And, oh yeah, no UFO's in our free prequel.

Rosetta’s eerste ontdekking op komeet 67P: een vliegende schotel

Gisteren zeiden we al dat we geen “believers” zijn wat betreft “chemtrails”, wel, we zijn het ook niet wat vliegende schotels aangaat. Vooral niet als het om het soort schotels gaat waarvan de bemanning geheel en al uit groene mannetjes blijkt te bestaan die na honderden ontvoeringen van aardlingen nog steeds niet genoeg weten over onze soort en dus maar doorgaan met het plaatsen van anale of andere sondes in de daartoe opgestraalde proefkonijnen.

Maar … er bestaan natuurlijk wél ongeïdentificeerde vliegende (en andere) voorwerpen, in de volksmond ook aangeduid als UFO’s. In die categorie lijkt ons het ding te vallen dat toevallig door ruimtevaartuig Rosetta op de gevoelige plaat werd vastgelegd toen dat ruimtevaartuig een foto maakte van komeet 67P, ofte 67P Churyumov-Gerasimenko (naar de ontdekkers ervan).

Nah ja, er worden zo goed als iedere dag UFO’s gefotografeerd, toch ? Inderdaad, maar nogal zelden door een ruimtevaartuig. Goed, maar misschien gaat het hier – wat al evenmin zeldzaam is – om een potje fotobewerking door amateurs van het UFO-genre ? Nee dus, en dat is het interessante aan deze foto. De foto staat namelijk op de website van de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA en wordt ook door deze organisatie, de Europese evenknie van NASA, opgeëist: copyright ESA/Rosetta/NAVCAM, beschrijving “four image NAVCAM mosaic of Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko, using images taken on 10 September when Rosetta was 27.8 km from the comet”. Identificatienummer van de foto: 322247.

U kan de foto hier bekijken. Interessanter wordt het – al is de anomalie zelfs zichtbaar op dit formaat – als we de grotere versie openen en vervolgens gebruik maken van ons vergrootglas door rechts op de foto te klikken. De UFO bevindt zich op de “bovenste” helft van de komeet, in het dal rechts aan de bovenkant daarvan. Als u het beeld daarheen scrollt, kan u er onmogelijk naast kijken: een wit cirkelvormig voorwerp lijkt door dat dal te zweven.

Okee, okee, maar is dat niet Philae, het landingsvaartuig dat Rosetta meebracht ? Nee, Philae is ten eerste niet rond en ten tweede nog niet gelanceerd.

Hmm, wat is het dan wel ? Eerlijk ? Geen flauw benul. We waren niet zo meteen verkocht toen er filmpjes en foto’s gingen circuleren over “onbekende objecten” boven of bouwwerken op de komeet, al is het maar omdat de afkomst van zo’n video’s en foto’s altijd in het ongewisse blijft of op zijn minst “eigenaardig” te noemen valt, maar dat is met deze foto dus anders. Niet alleen omwille van de authenticiteit van de foto, maar ook omwille van de duidelijkheid van wat er op staat.

Dat het voorwerp niet echt in het landschap thuishoort blijkt volgens The Huffington Post uit het gegeven dat de rots ernaast andere karakteristieken vertoont ondanks het feit dat beide in hetzelfde zonlicht baden: “De rots”, aldus The Huffington Post, “komt naar voor als een donkere ruigere vorm terwijl de metalige schijf het zonlicht terug lijkt te reflecteren in de cameralens van het Rosetta-ruimtevaartuig”. Maar vanwaar het idee dat het vliegt ? Wel, kijk nog eens naar die foto: de schaduw van het voorwerp hangt niet vast aan dat voorwerp, in tegenstelling tot wat uiteraard geldt voor elk niét-zwevend voorwerp. De bovenkant van de schaduw komt ook precies overeen met de bovenkant van het voorwerp, de onderkant ervan is vermengd met de schaduw van een rots waar het voorwerp op dat moment over vliegt. Dat kan u ook duidelijk zien in de uitleg in deze video.

Genoeg voor ons om het voorwerp als een UFO aan te duiden in ieder geval … En, o ja, geen vliegende schotels in onze gratis prequel.

Chemtrails: next level

Honestly, we never were “believers” where the so called “chemtrails” are considered, and we still wouldn’t dare saying whether the theory about it, being that governments or other organisations deliberately spread certain substances in the atmosphere with airplanes, is correct. We namely never have been very good at science and so we’re willing to accept without much ado that the so called “chemtrails” are really “contrails”. As far as we’re concerned the “lines” which airplanes draw in the air, the white trails, thus are a matter of condensation.

However, we don’t think that governments tell us everything, left alone that what they tell is necessarily true, and we surely wouldn’t say that governments or other organizations are not capable of dumping chemicals or other substances in the atmosphere. On the contrary, we know that they have done it before. For instance in the United Kingdom (but also in the United States) where the government itself has admitted to spraying potentially dangerous chemicals and micro-organisms over the population in the years between 1940 and 1979 without adverting that population about it. Reason ? Because they wanted to test how chemical or biological weapons would spread in the air by simulating an attack with substances like zinc cadmium sulfide or bacteria like e.coli or bacillus atrophaeus. Of course completely harmless … according to the people who came up with the tests.

Would governments or other organisations still (be able to) do that today ? Probably. But they will never tell you. As a spokeswoman of the British Porton Down answered the question: “It is not our policy to discuss ongoing research”.

That being said: maybe the people who have been worrying about the “chemtrails” for years have concentrated on the wrong phenomenon and should, literally, have been reading, or better: looking, between the lines. That is what the images in this video (forget about the comments for a while) seem to make clear anyhow …

Oh yeah, do we need to repeat what our hero Rolf Dietrich says in the free prequel to The Maier-Files ?: trust no one.

Chemtrails: volgend niveau

Eerlijk, we zijn nooit “believers” geweest wat de zogenaamde “chemtrails” betreft en we zouden ook nu nog niet durven zeggen of de theorie ter zake, zijnde dat regeringen of andere organisaties moedwillig bepaalde stoffen in de atmosfeer verspreiden met behulp van vliegtuigen, klopt. Wetenschap is namelijk niet onze sterkste kant en we zijn dus zonder veel tegenpruttelen bereid om aan te nemen dat de zogenaamde “chemtrails” in werkelijkheid “contrails” zijn. Wat ons betreft zijn de “lijnen” die vliegtuigen trekken in de lucht, de witte sporen, dus een kwestie van condensatie.

Maar we zijn ook niet van mening dat regeringen ons alles vertellen, laat staan dat wat ze vertellen noodzakelijk waar is, en we zijn al evenmin van oordeel dat regeringen of andere organisaties niet in staat zouden zijn chemicaliën of ander spul in de atmosfeer te lozen. In tegendeel, we weten dat ze dat al eerder gedaan hebben. Bijvoorbeeld in Groot-Brittannië (maar ook in de Verenigde Staten), waar zelfs de overheid officieel heeft toegegeven dat ze in de periode van 1940 tot 1979 potentieel gevaarlijke chemicaliën en micro-organismen over de bevolking heeft uitgestrooid zonder dat die daarvan op de hoogte werd gebracht. Reden ? Testen hoe chemische of biologische wapens zich zouden verspreiden door het luchtruim door een dergelijke aanval te simuleren met middelen als zinkcadmiumsulfide of bacterieën genre e.coli of bacillus atrophaeus. Uiteraard volkomen ongevaarlijk … volgens de bedenkers van de tests.

Zouden regeringen of andere organisaties dat nog steeds (kunnen) doen ? Allicht. Maar dat zullen ze u nooit vertellen. Of zoals een woordvoerster van het Britse Porton Down antwoordde op die vraag: “Het behoort niet tot ons beleid om te praten over onderzoek dat nog aan de gang is”.

Dat gezegd zijnde: misschien hebben de mensen die zich al ettelijke jaren zorgen maken over de “chemtrails” zich wel op het verkeerde fenomeen geconcentreerd en hadden ze, letterlijk, tussen de lijnen moeten lezen, of beter: kijken. Dat lijkt althans het beeldmateriaal op deze video (vergeet even de commentaar) duidelijk te maken …

O ja, moeten we nog herhalen wat onze held Rolf Dietrich ook al in de gratis prequel op De Maier-Files zegt ?: "Vertrouw niemand" ...

The Maier-Files’ first steps

The previous weeks we have not just been writing and drawing, rewriting and redrawing book 1, but were especially busy making our own publicity and promoting the free prequel to the comic series on the internet. A more than fulltime job which is not immediately generating lots of reactions, though we have received some positive response here and there.

This weekend we go on tour for the first time. We will not exactly be signing our books or something, but we do hope to make ourselves a little more known with the “big” public on the comic fair “Aalst stript” in Aalst (Keizershallen, Keizersplein, Aalst, Belgium). So, if you see two guys walking around with a “Trust no one”-shirt over there: come towards us, ask a flyer, give us a pat on the back, and read that free prequel subsequently (book 1 will be on the market in October). Because The Maier-Files is worth it …

Meanwhile we’d like to thank the people at Stripster, where our prequel is being published since this week too, be it in easier to swallow portions of four pages at a time.

Oh yeah, we’ve had our first interview too. That should be published somewhere else – we’ll let you know where – by the end of next week.

Enjoy your weekend. Maybe we’ll see each other in Aalst ! And … read that prequel ...