22
september 1980: Irak valt Iran binnen na een lange geschiedenis van
grensconflicten en met als motivatie dat de Iraanse Revolutie van 1979
(waarbij de sjah werd afgezet en het radicaal-islamitische regime van
ayatollah Khomeini in de plaats kwam) de sjiïtische meerderheid in Irak
wel eens op het idee zou kunnen brengen om iets soortgelijks te
proberen. De Iraakse troepen slagen er, dankzij de revolutionaire chaos
in Iran, in enig grondgebied te veroveren, maar raken dat tegen juni
1982 bijna allemaal weer kwijt. In de volgende zes jaren was grotendeels
Iran in het offensief.
20
augustus 1988: als er uiteindelijk een wapenstilstand komt, duurt het
verschillende weken vooraleer alle Iraanse troepen zich teruggetrokken
hebben van het Iraakse grondgebied en zich opnieuw achter de grenzen van
1975 hebben geïnstalleerd.
5
september 2014: ayatollah Khamenei geeft zijn zegen aan samenwerking
met de Verenigde Staten om IS(IS) te bevechten in het noorden van Irak.
De Iraanse opperbevelhebber van de Quds, Qasem Soleimani, krijgt
toelating daartoe militaire operaties te coördineren met de VS, Iraakse
en Koerdische troepen. Reden ? Iran zegt het soennitische IS te zien als
een ernstige bedreiging. Maar misschien is er méér aan de hand.
Iran
heeft immers jaren problemen gemaakt van buitenlandse “tussenkomst”,
zeker die van de Verenigde Staten, in Irak. En Iran heeft al máánden een
serieuze voet aan de grond in Irak. Geen hypocriet gedoe over “no boots
on the ground” van die kant. En dat wéten de Verenigde Staten: vorige
maand nog hebben de VS luchtaanvallen op IS-troepen rond Amerli
uitgevoerd ter ondersteuning van een coalitie van een door Iran
gesteunde sjiïtische militie en Koerdische troepen (die werkten ook al
met Iraanse troepen samen tijdens de Iraans-Iraakse oorlog). En zelfs de
verdediging van Bagdad tegen een aanval van IS-troepen werd mee
georganiseerd door Quds-opperbevelhebber Soleimani aan het hoofd van
Iraakse sjiïtische milities.
Sterker
nog: wellicht gebeuren de bombardementen al een aantal maanden door de
VS en Iran zij aan zij. Immers: de SU-25-straaljagers die Poetin begin
juli naar Irak zou gestuurd hebben om zij aan zij met de Amerikanen de
IS-troepen te bombarderen, zouden volgens sommige experten … van Iraanse oorsprong zijn.
Als
dat zo is, als Iran dus al lang “boots on the ground” is in Irak,
waarom maakt ayatollah Khamenei dan nú van zijn samenwerking met de
Verenigde Staten een officiële zaak ? Wel, wij denken aan … kernwapens.
Er
gelden namelijk nog steeds sancties van onder andere de Verenigde
Staten tegen Iran omdat dat laatste land de ambitie heeft een eigen
nucleair programma – wellicht met als “aangenaam” bijproduct atoombommen
– te ontwikkelen. Iran vindt die sancties hoogst onaangenaam, maar Iran
heeft dus ook de mogelijkheid om in te grijpen in Irak. Niet echt
eigenaardig dus dat Mohammed Javad Zarif, Iraans minister van
Buitenlandse Zaken, half augustus zei dat Iran bereid is toe te treden
tot een internationale anti-IS-coalitie als … die sancties opgeheven worden.
Wij
verwachten dat pas in november officieel zal bericht worden dat die
sancties opgeheven worden – dan zouden de gesprekken ter zake immers
afgelopen moeten zijn -, maar maken ons sterk dat Iran nú al zijn gang
mag gaan wat het nucleaire programma betreft.
Een
leuke beloning wetend dat Iran, dat dus – zoals gezegd – wel degelijk
“boots on the ground” heeft in Irak en daar ook niet geheimzinnig over
doet, dankzij de samenwerking met de Verenigde Staten wel eens de
praktische controle over zijn buurland zou kunnen verwerven …
Wij muizen er vanonder voor het weekend. Waarom niet even de gratis prequel op De Maier-Files lezen terwijl wij er niet zijn ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten